Na ostatnim posiedzeniu Rada Miasta podjęła decyzję o nadaniu jednej z kraśnickich ulic nazwy Rudolfa Langa, długoletniego dowódcy 24 Pułku Ułanów. Z inicjatywą wystąpił społeczny opiekun zabytków dr Dominik Szulc.

Nadanie imienia Rudolfa Langa dotychczasowemu tzw. łącznikowi I ulic Chopina i Mieszka I zlokalizuje nową ulicę równolegle do ul. Kazimierza Dworaka, dowódcy pułku w latach 1932-1939. Pułkownicy R. Lang i K. Dworak dowodzili bowiem „białymi ułanami” najdłużej, a po zakończeniu procedury awansowej Lang będzie także drugim, obok Dworaka, byłym dowódcą 24. Pułku Ułanów ze stopniem generała brygady. Zarazem Lang otrzyma ulicę swojego imienia w miejscu historycznych koszar ułańskich, gdzie przez 6,5 roku mieszkał i dowodził pułkiem.
 

 
Oficjalnego wprowadzenia 24 Pułku Ułanów do Kraśnika 8 kwietnia 1922 r. dokonał jego dowódca, ówczesny podpułkownik kawalerii Wojska Polskiego Rudolf Lang. Urodził się w węgierskich wówczas Koszycach 30 maja 1880 r. Przed 1918 r. był oficerem w armii austro-węgierskiej. Następnie wstąpił do Wojska Polskiego. W 1920 r. w Grudziądzu uczestniczył w stopniu majora w formowaniu 5 Pułku Strzelców Konnych obejmując dowództwo jego szwadronu zapasowego. Na przełomie lipca i sierpnia 1920 r. powierzono mu funkcję dowódcy szkoły podoficerskiej 7 Pułku Strzelców Konnych. Awansował na podpułkownika i w listopadzie 1921  r. powierzono mu dowództwo (do 1924 r. jako p.o. dowódcy) 24 Pułku Ułanów stacjonującego wówczas w Staszowie i Jarosławiu. W kwietniu 1922 r. sprowadził jednostkę do Kraśnika w województwie lubelskim, gdzie odpowiadał za jej zakwaterowanie (dostosowanie na jej potrzeby byłych koszar kozackich) i włączenie w tok życia miasta w którym pozostała aż do 1939 r. W latach dowództwa Langa pułkowi nadano odznakę, barwy, powołano pułkową szkołę podoficerską, założono pułkową drużynę piłkarską, utworzono trzy poligony dla ułanów, wreszcie wyznaczono święto pułkowe - w Kraśniku obchodzone do dziś. Dnia 30 kwietnia 1923 r. Lang uroczyście odebrał w Warszawie z rąk Marszałka Józefa Piłsudskiego sztandar pułku. Znalazł się również w gronie 24 fundatorów (m.in. Marszałek Piłsudski, generałowie K. Sosnkowski, S. Szeptycki, T. Rozwadowski) srebrnych gwoździ przy pomocy których przymocowano płachtę sztandaru do drzewca. Awansowany do stopnia pułkownika kawalerii ze starszeństwem z 15 sierpnia 1924 r. (m.in. z Władysławem Andersem i Bolesławem Wieniawą-Długoszowskim). W sierpniu 1925 r. dowodził 24 Pułkiem podczas wielkich manewrów kawaleryjskich na Wołyniu, podczas których „biali ułani” symulowani skuteczną obronę przed atakiem sowieckim. Pozostając do grudnia 1928 r dowódcą pułku utrwalił się w pamięci kraśniczan, szczególnie młodzieży gimnazjalnej, której użyczał koni ułańskich na ćwiczenia przysposobienia wojskowego. Odznaczony został Medalem Pamiątkowym za Wojnę 1918-1921, jako wyróżnieniem za współudział w utworzeniu tzw. kawalerii dywizyjnej WP podczas wojny polsko-bolszewickiej, oraz Medalem Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości przyznanym za nienaganną służbę.
W 1939 r. Lang aresztowany został przez NKWD we Lwowie. Jego nazwisko znalazło się na 1652 pozycji tzw. Ukraińskiej Listy Katyńskiej. Skierowany został na egzekucję (prawdopodobnie przez rozstrzelanie) jako 29-ty na tzw. liście dyspozycyjnej nr 055/5. Odnajdujemy na niej nazwiska 43 wyłącznie emerytowanych pułkowników i podpułkowników WP, którzy zginęli na terenie sowieckiej Ukrainy (nie wiadomo w którym dokładnie więzieniu) zapewne między 5 a 9 maja 1940 r. Przyjmuje się, że pogrzebani zostali na ogrodzonym 19 kwartale Nadleśnictwa Bykownia pod Kijowem, gdzie dziś znajduje się Polski Cmentarz Wojenny. Langowi poświęcono na nim tablicę, jak również wyryto jego nazwisko na ołtarzu cmentarnym.