Pan major Butowski pochodził ze Starogardu Gdańskiego. Do 24. Pułku Ułanów 1. Polskiej Dywizji Pancernej trafił podczas operacji normandzkiej we Francji, gdy zdezerterował do aliantów z oddziału Wermachtu, do którego został przymusowo wcielony w styczniu 1944 roku. Początkowo był czołgistą-radiooperatorem, w kwietniu 1944 roku został ciężko ranny, a po powrocie z leczenia służył jako kierowca Shermana.
Po wojnie w 1947 roku Wacław Butowski wrócił do Polski, ukończył szkołę muzyczną, pracował jako skrzypek w Polskiej Filharmonii Bałtyckiej, a po przejściu na emeryturę w 1981 r. kierował orkiestrą Związku Inwalidów Wojennych w Gdańsku.
Ostatnim żyjącym ułanem 24. Pułku został 99-letni kpt. Jan Brzeski, który mieszka w Brukseli.
Informacja za doktorem Dominikiem Szulcem, Społecznym Opiekunem Zabytków Powiatu Kraśnickiego
foto Urząd do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych