Mszał Kraśnicki

Mszał Kraśnicki to najstarszy na Lubelszczyźnie dokument liturgiczny. Powstał około roku 1400 najprawdopodobniej w skryptorium kanoników regularnych przy kościele Bożego Ciała w Krakowie.

Bogato zdobiony mszał doskonale musiał pomagać spełniać zadania, w jakie angażowali się sprowadzeni w poł. XV w. do Kraśnika kanonicy regularni. Właśnie tutaj szczególnie się zaangażowali w ożywienie form życia liturgicznego, w tym ożywienia liturgii wspaniałym śpiewem. Zabytkowy „Mszał...” zawiera m.in. sekwencje chorału gregoriańskiego. Liczy ponad 200 pergaminowych kart, które w 1545 r. zostały oprawione w skórę. Mszał znajdował się w bibliotece klasztoru kanoników regularnych w Kraśniku. Trafił do biblioteki lubelskiego seminarium w 1877 r., gdy przejmowała ona zbiory ksiąg z likwidowanych zakonów.

Mszał był bogato zdobiony inicjałami i ilustracjami o motywach roślinnych i zwierzęcych, jednak zachowały się tylko trzy inicjały. Pozostałe ilustracje zostały skradzione prawdopodobnie w końcu XIX w.