Tabulatura Jana z Lublina

Tabulatura organowa Jana z Lublina pochodzi z ok. 1538-1548 roku. Zbiór ten, stanowiący najcenniejszy zabytek muzyczny XVI-wiecznej Polski, do XVIII w. był w posiadaniu kanoników regularnych w Kraśniku, następnie w zbiorach prywatnych, a od r. 1907 w Akademii Umiejętności. Obecnie dzieło znajduje się w Bibliotece Naukowej Polskiej Akademii Umiejętności i Polskiej Akademii Nauk w Krakowie.

Zabytek pochodzi z klasztoru kanoników regularnych w Kraśniku, został sporządzony prawdopodobnie przez jednego z tamtejszych organistów-Jana z Lublina - o czym świadczy napis na oprawie Tabulatury. Samo dzieło stanowi zbiór swobodnie zestawionych utworów, bez wyraźnie zaznaczonego planu tematycznego. Tabulatura Jana z Lublina jest najobszerniejszą (260 kart) tabulaturą organową XVI-wiecznej Europy. Zawiera ona ok. 300 utworów muzycznych. Spotykamy wśród nich kompozycje pochodzenia polskiego, francuskiego, włoskiego, hiszpańskiego. Poza transkrypcjami zawiera również pierwsze polskie notowane utwory organowe. Na końcu tabulatury znajdują się wskazówki o strojeniu organów.